Szuwar trzcinowy
Szuwar trzcinowy występuje w kilku płatach w północno-zachodniej części badanego terenu, wzdłuż bezimiennego cieku płynącego zachodnim jego krańcem. W płatach dominuje trzcina pospolita W niewielkiej domieszce można tu również spotkać pokrzywę zwyczajną , krwawnicę pospolitą, kielisznika zaroślowego, przytulię błotną, skrzyp błotny czy szczaw tępolistny.
Szuwar trzcinowy w Polsce zajmuje bardzo różne siedliska od stosunkowo głębokich wód stojących lub wolno płynących po obszary zalewane wodą tylko w czasie powodzi. Najlepiej rozwija się na siedliskach stosunkowo żyznych ,ale nierzadko występuje także na siedliskach ubogich, także humotroficznych lub słonawych. Występuje zarówno na podłożu mineralnym drobnoziarnistym (piaski), jak i na silnie zatorfionym. Po całkowitym przekształceniu środowiska zastępowane jest przez zbiorowiska podmokłych siedlisk lądowych (turzycowiska, mechowiska, lasy).
Szuwar mozgowy
Jest to niski szuwar trawiasty zajmujący płytkie wody i podmokłe siedliska lądowe – porastające brzegi cieków i zbiorników wodnych. Szuwar mozgowy zajmuje siedliska żyzne, o odczynie lekko zasadowym. Wykształca się na podłożu mineralnym lub organiczno-mineralnym. W sukcesji zastępuje zbiorowiska szuwaru wysokiego i roślin wodnych, a przechodzi w turzycowiska Caricetum gracilis lub Caricetum acutiformis, a na siedliskach mineralnych także w trzcinowiskach.
Dąb
Dąb szypułkowy (Quercus robur) należy do rodziny bukowatych (Fagaceae). W środowisku naturalnym występuje w Europie oraz Azji. W Polsce spotyka się go pospolicie – częściej od dębu bezszypułkowego.
To okazałe drzewo o szerokiej, kopulastej koronie, osiągające nawet do 50m wysokości. Posiada grubą, mocno spękaną korę i skórzaste, powcinane liście. Ozdobą dębu są także owoce – wydłużone żołędzie zwisające na długich szypułkach. Drzewo najwcześniej owocuje po około czterdziestu latach.
Dąb ma dość wysokie wymagania względem stanowiska i gleby. To roślina światłożądna lubiąca miejsca dobrze nasłonecznione. Znosi także częściowe zacienienie. Optymalne podłoże jest żyzne, zasobne w składniki pokarmowe, umiarkowanie wilgotne o odczynie obojętnym lub zbliżonym do zasadowego. Dobrze rośnie na glebach gliniastych.
Roślina ozdobna-dęby stosowane są przede wszystkim ze względu na swoją długowieczność, przez długie lata mogą stanowić trzon drzewostanu.
Roślina lecznicza – kora (Quercus cortex, Quercus cortice) niektórych gatunków jest składnikiem wielu mieszanek ziołowych, a odwar z kory był stosowany wewnętrznie przy biegunkach, a zewnętrznie przy odmrożeniach i oparzeniach.
Niektóre gatunki dębów mogą mieć znaczenie jako rośliny miododajne. Wytwarzają one spadź(tzw. rosę miodową).
Drewno dębu jest stosunkowo ciężkie i twarde znajduje powszechne zastosowanie w stolarce wewnętrznej budowlanej, meblarskie. Ze względu na swoją odporność na ścieranie doskonale nadaje się do wyrobu klepki podłogowej.Także bardzo dobrze nadaje się do wyrobu beczek służących do leżakowania wina, piwa lub koniaku.
Kora dębu zawiera dużą ilość taniny i od stuleci jest stosowana z powodzeniem w garbarstwie do wyprawiania skór.
Żołędzie dębu stanowiły niegdyś karmę dla trzody chlewnej.
